...κι όπως άρχισε σε λίγο να βραδιάζει, δεν έμεινε στον κόσμο παρά η θλίψη, η νύχτα, η ερημιά κι αυτή η ανάγκη να τα βγάλουμε πέρα στη σκοτεινή ζωή μας.
...απαλό θρόισμα των δέντρων σαν ένας ποιητής να φυλλομετράει το βιβλίο του.
...αλλά τα βράδια τι ''όμορφα'' που μυρίζει η γη - ώ ανθισμένη ματαιότητα του κόσμου...
...και να που φτάσαμε απόψε εδώ, σ΄αυτόν τον άγνωστο τόπο, χωρίς αποσκευές, μα μ΄ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.
...ένα τραγούδι λυπημένο τη νύχτα είναι πάντα ένας αποχαιρετισμός.*αποσπάσματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου